مرتضی پیشوایی — در آغوش کشیدن سادگی
در آغوش کشیدن سادگی یکی از بنیادی‌ترین معانی در معارف ما بعد از طبیعی و نیز آداب طریقت سنت دائویی است.
سادگی اشاره است به وضع نخستین و فطری موجودات در کمال، آن‌که از سبب افتادن در گردش مرکز چرخ، تکراری‌ها از دست می‌رود. بازگشتن به این مرتبه بدیعی یا به تعبیر دائویی، بازگشت به آغوش سادگی، عبارت است از رجوع به مرکز این چرخ و رها شدن از بند دگردیسی‌های هزار موجود.
در این مجموعه سعی شده مفاهیم بین و بانگ در قالب آثار هنری بیان شوند. سادگی همان نقطه‌ای است که همه چیز در آن آرام می‌گیرد.
بانگ، با تمام سادگی‌اش، تمام موجودات و طبیعت را در آغوش کشیده است.
